Een pleidooi tegen lekkende borsten

©️Joke De Groot

Ik kan het niet langer aanzien hoe de jonge moeders onder mijn collega's moeten ploeteren. Een boodschap aan alle politici, een pleidooi voor een socialere samenleving en voor minder lekkende borsten.

📲 Lees verder in de app van De Standaard https://www.standaard.be/cnt/dmf20240906_96940813

Met grote ogen stond ik gisterochtend te luisteren naar twee collega's die er net vier maanden zwangerschapsrust op hadden zitten. We volgden samen een uiteenzetting over het gebruik van een nieuwe tool door de IT-expert. Ze werden er meteen ingegooid en wisten niet waar eerst te beginnen. Stiekem liet iemand toch wat leuke vakantiefoto's zien: met haar kleintje zes weken op pad door de bergen, in een kampeerbusje. De andere collega toonde ook trots haar intussen al stevige kereltje. Algauw fluisterde ze dat het niet allemaal rozengeur en maneschijn is. Dat ze veel stress had om weer aan de slag te gaan. Ik zag haar lekkende borsten door haar T-shirt en met tranen in de ogen zei ze dat ze het moeilijk vindt. Weten Dat haar kind op dit moment honger lijdt, want het wil geen flesje drinken. Ze heeft al alles geprobeerd. Veel collega's gaven haar al verschillende soorten bekertjes, flesjes. Iemand gaf zelfs de raad om het in te lepelen, maar niets lukte. "Ik moet dus om de vier uur naar de crèche rennen, anders verhongert mijn kind." Ze laat de baas weten dat als haar kind nog altijd flesjesvoeding weigert wanneer het academiejaar begint, ze zal moeten thuisblijven. Ik werk vooral samen met vrouwelijke collega's aan de lerarenopleiding kleuteronderwijs van onze hogeschool. En snel delen de jonge moeders hun horrorverhalen. Over weinig slaap, een veranderend lijf, losgeslagen hormonen, maar vooral veel lekkende borsten. En dat er tegenwoordig veel volk in het EHBO-lokaaltje zit. Samen gezellig afkolven, je moet er iets voor over hebben om weer aan de slag te kunnen na vier maanden. Hoe gek is dat niet als je weet dat je in veel landen een jaar ouderschapsverlof krijgt? En dat ook de mannen er niet vergeten worden, want wie heeft ooit beslist dat die zo weinig betrokken moeten zijn? Maar sinds 1 januari 2023 krijgen jonge ouders enkele kruimels toegegooid, mooi beschreven op de website van de federale overheid. Moederschapsrust duurt vijftien weken voor één kind en negentien weken voor een meerling. Vaders en meemoeders kregen een verlenging van vijftien naar twintig dagen geboorteverlof binnen een periode van vier maanden na de bevalling. In Zweden hebben ouders recht op 480 dagen ouderschapsverlof, 90 daarvan zijn voorbehouden voor de vaders. Worden die niet opgenomen, dan vervallen ze. Zo worden vaders aangespoord hun verlofdagen op te nemen. Ook de grootouders kunnen betaald worden als ze voor hun kleinkinderen zorgen, geen kinderopvang nodig dus voor het eerste levensjaar. Gelukkig is die er bij ons wel. En sinds 1 september kunnen we hier genieten van alweer een nieuwe kruimeltjesmaatregel: alle moeders die secundair onderwijs volgen, hebben recht op het laagste tarief in de kinderopvang (DS 27 augustus). Alweer een zuur hoera. Ik vertel hier eigenlijk niets nieuws en net daarom lijkt er gelatenheid op te treden: we moeten het er dan maar mee doen, het kan altijd erger. Maar als kinderloze collega was het confronterend om die jonge moeders te zien ploeteren. Ik hoop dat die asociale maatregelen waarmee ze worden gesust, dringend worden aangepakt. En dat we een regering krijgen die haar verantwoordelijkheid opneemt, zodat niemand met lekkende borsten op het werk hoeft te verschijnen en het EHBO-kamertje weer wordt gebruikt waarvoor het dient.