Charlotte, geboren uit Marleen en Philippe, ergens in de Denderstreek op een zonnige zondag in april 1987. Mijn moeder noemt mij sindsdien een zondagskind, al vraag ik me soms af vanwaar dat komt. Omdat het leven soms zo kut kan zijn, maar bij momenten ook geweldig spannend. Ik leef heel gretig, heb weinig geduld en ben allesbehalve een doorzetter (al vindt ons moeder van wel). Ik speel ook viool, drum en piano en als de sterren goed staan haal ik mijn trompet boven. Ik doe al eens een stadsloop of obstakelrun, enkel voor de coole foto's op Instagram. Soms laat ik mij verleiden door impulsief naar Miami te vliegen en te gaan surfen met een Peruviaanse piloot in El Salvador, die ik leerde kennen tijdens mijn drie maand durende trip, liftend door Zuid-Amerika. En andere momenten lig ik alleen met mijn elektrisch deken de uren te tellen en vindt mijn geest moeilijk rust. Ik heb yoga en mindfulness geprobeerd, maar ik kan door mijn rugoperatie moeilijk in kleermakerszit zitten. Ik ben naast violist ook lerarenopleider en zeer gepassioneerd door cultuureducatie (kutwoord). Ik was vroeger ook assistent voor mensen met een fysieke beperking en dan bracht ik die maatjes naar hun sportwedstrijden. Met mijn kater op zondag begon dat lastig te worden, omdat ik wat misselijk werd van het ballen rapen. Ik ben sinds kort beginnen koersen en train voor een sprint triatlon. Die koersbroek vind ik vreselijk, maar ik heb er mij over gezet. Mijn zwemleraar zou me typeren als vlot in de omgang, maar hoe fucking veel kunt gij praten. Hij geeft mij vooral oefeningen onder water nu. Vandaag vroeg ik aan een juf zonder arm of ze ukelele kon spelen en het was niet eens expres. Soms heb ik dus wat schaamte over mijzelf. Ik hoop dat jullie mij nu wat beter hebben leren kennen en mij vooral graag zullen lezen. En geef gerust een gil, feedback altijd tof maar vooral veel likes en zo op Instagram (hartjes). En ook zeker als ik dt-fouten doe en andere foutjes. Merci Ciao, byekes, love you all x